Güvenme dostuna seni sen ile yaralar!

Dönüp bazen kendine soru soruyor musun?

Ben nasıl bir evladım?
Ben nasıl kardeşim?
Ben nasıl bir insanım?
Ben nasıl çalışanım?
Benim de hatalarım var mı ?
Ben güvenilir insan mıyım?

Bu soruları soruyor musun kendine? Sorduğun zaman cevap verebiliyor musun?

Evet ben iyi ve güvenilir bir insanım diyebilmek kendine ne kadar gurur verici değil mi? Çünkü ben bu sorulara içim rahat bir şekilde cevap verebiliyorum, ayna karşısına geçtiğimde gözlerimden kendime bakıyorum. Hatalarımı, doğrularımı görebiliyorum.

Kendimi sorguluyorum ben. Sizler yapıyor musunuz bunu? Kendinizle konuşuyor musunuz?

Çok kez kendi kendime konuştuğum oluyor, bazen kendime diyorum ki “Gökçen şizofren oldun iyice kendi kendine konuşuyorsun” sonra konuşmaya devam ediyorum.

İnsanlık öyle bir durumda ki,

Kiminle konuşayım, bana zarar verecek mi? Anlattıklarım birine gidecek mi? Paranoyak olmuş durumdayız.

Ne büyük bir hismiş birine güvenebilmek. Farkında mısınız? İnsanlar asla birbirine güvenmiyor.

Hem de hiç güvenmiyor.

Herkesin bir güven problemi var bu problem nasıl çözülecek? Oturup bunu düşünüp bir çözüm bulalım bence.

İnsanlar arasındaki iletişim kopmuş durumda, şeye şahit olmuşluğum var biri birini arıyor ve aramada konferans yapıyor ve her şey ortaya çıkıyor. İnsanlar birbirine o kadar güvenmiyor ki.  Her zaman kanıt aranıyor.

Hayat birilerine bir şey kanıtlamakla mı geçecek?

Ben bunu yapamam her an hesap vereceğim bana güvensin diye olacak iş değil. İnsanların birbirine duyduğu saf güven nerede kaldı?

Bana bir şey olmaz benim yanımda şu kişi var diye biliyor musun?

Bana bir şey olmaz benim yanımda devletim var?

Bana bir şey olmaz benim kardeşlerim var?

Size tek bir şey diyeceğim, bu çağda sizin yanınızda sizden başka kimse yok!

Tek başına yaşamayı, birine güvenmeden yaşamayı öğren başka seçenek yok…

Eskileri düşünüyorum bazen aile büyüklerim ile konuşuyorum. “ Biz kapımız açık uyurduk” diyorlar. Komşuluklar ne kadar güvenilirmiş, insanlar ne kadar güvenilirmiş biz çok geç kaldık hayat için.

Şimdi kapın açık uyuyabilir misin? Kesinlikle hayır asla, kimden ne geleceğini bilmiyoruz ki, birbirimize güvenmiyoruz.

Demem o ki güvenme en sevdiğin insana bile gün gelir seni sen ile yaralar!