Çocukların gözünde Gazze “Bu katliam yeni başlamadı”

Bu savaş daha yeni başlamadı, bu katliam yeni başlamadı, bu insanların acıları yeni başlamadı ama bu yazımı yazmaya daha yeni başladım. Şu an bu kelimeleri siz okurken ya da ben şu an bu yazıyı yazarken bile yüzlerce yetişkin-çocuk ayrımı yapmadan hepsi ölüyor. Ölmeseler de ya bacağını ya kolunu kaybediyorlar. Herkes söylüyor “çocuklar ölüyor” diye ama sadece söylüyor…

Herkesin de canı tatlı olduğu için hiç kimse “o savaşa katılayım belki bir yardımım dokunur” demiyor. Herkes bağırıyor, çağırıyor ama yaptıkları bir şey de yok. Bugün de yine İsrail Lübnan’ın güneyinde beş bölgeyi vurdu. Sadece haberleri yapılıyor, bazı kişilerin umurunda bile değil. Aynı milletten değiliz ama aynı inanca sahibiz, aynı düşüncelere sahibiz. En azından dinlerimiz aynı olduğu için yardım etmeliyiz.

Her insanda illa ki acıma duygusu vardır ama bazılarında henüz ortaya çıkmamış maalesef. Peki, bir şey soracağım: Oradaki çocukların suçu neydi? Size ne yaptı? Daha onlar hayatlarını doğru düzgün yaşayamadan ölüp gitti veya ağır yaralandı. Yaralandığı için hastaneye götürdüler, tedavi edecekler bir anda ne oldu? Hastaneyi de bombaladılar. Bir umudu vardı onun, belki kurtulurum diye ama o da bitti, hayatı karardı. İnsanlar ailelerini toprağa verdiler, pardon oraları da bombalamışlardı, unuttum. 7 Ekim 2023 tarihinden bu yana 242 gün geçti, yani 242 gündür savaş devam ediyor ve toplamda can kaybı sayısı 36 binin üzerine çıktı.

Öğrencilerin bir okulu bile yok… Hiç kimsenin eğitim alacakları yerler yok, hiç kimsenin yemek yiyeceği yerler yok, hiç kimsenin sıcacık evinde oturacağı yeri yok, hiç kimsenin kendini koruma altına alabileceği yerleri yok, çocukların oyun oynayacak yerleri yok…