Dünyayı değiştireceğimize hiç inancın yok mu?

Yozlaşmış, beyinlerinin yerine sadece et parçası taşıyan insan topluluğu ile beraber yaşamak zoruma gidiyor. Çok açık söyleyebilirim bunu.

Dün sosyal medyada bir gazetenin paylaştığı bir videoya denk geldim. İçim acıdı o videoyu izlerken.

Keşke herkes anne baba olmasa!

Çünkü bazı insan müsveddeleri, anne ve baba olmayı hak etmiyor!

Bazı aileler var, çocukları olsun diye yapmadıkları kalmıyor. Olanlar da “Çocuklarıma nasıl eziyet edeyim?” diye düşünüyor gerçekten.

Kendi çocukluğumu düşünüyorum, ailemiz bize her ne olursa olsun sevgi ile yaklaştı. Belki de ben bu konuda şanslı olan biriydim.

Şu an çocukluk ve bebeklik döneminde olan çocukları izliyorum, bakıyorum, görüyorum.

Gerçekten çok üzülüyorum onlar için. Öyle bir dönemde doğdular ki; kendi çocuklarına tecavüz eden babalar, bebeklerini doğurup çöpe atan anneler ve daha birçok şey…

Sonu gelmeyen bir kötülüğün içinde insanlar.
İnsanlar neden bu kadar kötüleştiler? Ya da hep mi kötülerdi? Bizler yeni mi farkına vardık?

Dünya üzerinde hiçbir canlıya zarar verilmemeli…

Acaba yeni düzenin kanunu mu bu kötülük?

Çocuk hakları neden var? Temel amacı ÇOCUKLARI korumak değil mi?